Γνωρίστε τους Επιμελητές Προγράμματος

Μάγια Σφακιανάκη
Η Μάγια Σφακιανάκη είναι επιμελήτρια κινηματογράφου με εξειδίκευση στο μικρού μήκους περιεχόμενο. Είναι απόφοιτη του University of Kent με πτυχίο στις κινηματογραφικές σπουδές και αυτή τη στιγμή παρακολουθεί μεταπτυχιακό στην Επιμέλεια Κινηματογράφου στο EQZE. Από το 2020 έχει εργαστεί ως προγραμματίστρια σε φεστιβάλ όπως το BFI Film Academy, London Short Film Festival, Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας και AegeanFF. Εργάζεται επίσης ως συντονίστρια και οικοδέσποινα Q&A στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ρότερνταμ. Το έργο της, τόσο στην επιμέλεια όσο και στη δημιουργία ταινιών, εστιάζει σε θέματα σεξουαλικότητας, ευαλωτότητας και αναπαράστασης του ερωτισμού στον κινηματογράφο.

Σταύρος Μαρκουλάκης
Γεννημένος στα Χανιά το 1994, ο Σταύρος Μαρκουλάκης είναι σεναριογράφος/σκηνοθέτης και επιμελητής προγράμματος κινηματογράφου. Είναι απόφοιτος των Locarno Industry Academy & Sarajevo Talents και έχει εργαστεί σε διαφορετικές θέσεις στο Τμήμα Προγράμματος σε φεστιβάλ όπως το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ρότερνταμ, το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, το Leiden Shorts κ.ά. Οι ταινίες του ισορροπούν ανάμεσα στο πραγματικό και το φανταστικό και έχουν παρουσιαστεί σε φεστιβάλ παγκοσμίως, όπως τα Sarajevo FF, Clermont-Ferrand κ.ά.

Αντιγόνη Παπαντώνη
Με πολυετή εμπειρία στα φεστιβάλ κινηματογράφου και ιδιαίτερα σε μεγάλες αγορές συμπαραγωγής όπως τα IDFA, Visions du Réel, Θεσσαλονίκη, Jihlava, Qumra κ.ά., η Αντιγόνη έχει διατελέσει Υπεύθυνη Αγορών για την εταιρεία διανομής Heretic Outreach, καθώς και Project Manager στο CIRCLE - Women Doc Accelerator με επίκεντρο το project development. Σήμερα εργάζεται στην παραγωγή δημιουργικών ντοκιμαντέρ, συμμετέχει στις επιτροπές επιλογής ταινιών των FIFDH και Anafi IFF, ενώ παράλληλα εργάζεται ως σύμβουλος και αναγνώστρια πρότζεκτ για εργαστήρια και αγορές. Ασχολείται επίσης με τη φωτογραφία σε προσωπικό επίπεδο.

Έλενα Στεργιοπουλου
Απόφοιτη Πολιτικών, Κοινωνικών και Πολιτισμικών Σπουδών από τα Πανεπιστήμια Portsmouth (Ην. Βασίλειο), Charles (Πράγα), Eötvös Loránd (Βουδαπέστη) και KU Leuven (Βέλγιο). Ξεκίνησε επαγγελματικά στον κινηματογράφο ως βοηθός executive producer στα Origo Studios της Βουδαπέστης το 2013. Σήμερα παράγει δικά της πρότζεκτ με την Avion Films. Είναι μέλος της προεπιτροπής του Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας από το 2020 και του ANAFIFF για δεύτερη χρονιά. Φυτοφάγος, γιόγκι, αναρριχήτρια και γονέας ενός Weimaraner.

Ραΐσα Δεσύπρη
Η Ραΐσα είναι επιμελήτρια, καλλιτέχνιδα και ερευνήτρια με διεπιστημονική προσέγγιση, που δραστηριοποιείται στους τομείς της σωματοποιημένης επιμέλειας, των κριτικών χωρικών πρακτικών και της κοινοτικής συμμετοχής. Η πρακτική της διερευνά τον χώρο, τη μνήμη και το συναίσθημα μέσα από επιμελητικές μεθόδους, εστιάζοντας στο πώς ο δημόσιος χώρος μπορεί να λειτουργήσει ως πεδίο πολιτιστικής και καλλιτεχνικής κοινότητας.
Συμμετέχει σε διάφορα πολιτιστικά πρότζεκτ, όπως το One Year Lease Residency, και είναι ιδρύτρια του ASTRO, ενός δημιουργικού αρχείου και ερευνητικού συλλογικού.
Η Ραΐσα είναι απόφοιτη του τμήματος Ιστορίας της Τέχνης και Οπτικής Κουλτούρας, και κατέχει μεταπτυχιακό τίτλο με διάκριση στα Ψηφιακά Μέσα και την Οπτική Ανθρωπολογία από το Goldsmiths College. Έχει επιμεληθεί αρκετές εκθέσεις σε Αθήνα, Λονδίνο και Βερολίνο, όπως την έκθεση Our Journey Continued, που χρηματοδοτήθηκε από το National Lottery Community Fund και το Comic Relief. Άλλες εκθέσεις της έχουν παρουσιαστεί στα φεστιβάλ 48H Neukölln, VORSPIEL και στη σειρά εκδηλώσεων του Transmediale.
Γεννημένη το 1992, ζει και εργάζεται μεταξύ Λονδίνου και Βερολίνου.
Κλάρα Τσουμπλέκα
Η Κλάρα αποφοίτησε από το Freie Universität Berlin με πτυχίο στη Συγκριτική Λογοτεχνία και τις Επιτελεστικές Τέχνες. Έχει εργαστεί σε διαφορετικούς πολιτιστικούς τομείς και αυτή την περίοδο ολοκληρώνει μια ετήσια επιμελητική πρακτική στο ΕΜΣΤ, το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στην Αθήνα.
Τα τελευταία χρόνια, ασχολείται με την κουλτούρα των κλαμπ, μέσω ακαδημαϊκής και ενσώματης προσέγγισης, διερευνώντας πώς η νύχτα μπορεί να λειτουργήσει ως ένα δοχείο εγκλεισμού που διευκολύνει τη διαφυγή.


